Reading op afstand over oma Martha
Ik was nieuwsgierig of ik op afstand een reading kon geven. Daarom skypete ik met mijn moeder voor een reading. Skypen is fijn want we kunnen elkaar via de webcam zien en met elkaar communiceren. Ze woont 200 kilometer van mij vandaan. Ze vroeg of ik met haar overleden tante Lies contact kon krijgen. Mijn moeder vroeg naar haar, omdat ze van haar achttiende tot haar trouwdag bij tante Lies woonde. Ze wilde niet bij haar vader, mijn opa en zijn derde vrouw wonen, nadat ze uit Schotland waren teruggekomen. Mijn moeder wilde meer weten over het leven van haar eigen moeder, Martha.
Toen ik mijn derde oog opende, kreeg ik een film en ik ging gelijk typen. Oudtante Lies begon het verhaal als een film te vertellen. De film werd langzaam helder. Ik zag vanaf het plafond een klein kamertje met een vrouw die in bed lag. Langzaam werd er ingezoomd. Ik begreep dat het oma Martha was. Zo’n triest beeld. Ze lag in haar bed, omdat ze erg ziek was en ze hield haar kindje, mijn moeder, in haar armen. Mijn moeder vertelde tussendoor, dat oma Martha vast Franse liedjes voor haar heeft gezongen, want als ze Sur le Pont d'Avignon hoort wordt ze nog altijd blij. Toen mijn moeder twee jaar was, overleed haar moeder, oma Martha, op jonge leeftijd aan borstkanker. Oma Martha wilde haar kindje zoveel liefde geven, want ze wist dat ze niet zo lang zou leven. Ze is mijn begeleidende gids en staat altijd naast mij aan de rechterkant.
Daarnaast zag ik nog een kindje, tante Emma, een zus van mijn moeder. Ze speelde op het bed. Er stond een verpleegster bij oma Martha om een spuit te geven. Oma liet op mijn arm voelen hoe de pijn was toen ze een spuit kreeg. Het leek alsof ik ook een spuitje kreeg. Ze liet me een spuit met een dikke gouden naald zien. Het was geen prettige ervaring voor haar. Niet een keer maar wel meerdere keren per dag. Mijn moeder begreep het en vertelde dat haar moeder heel veel spuiten had gekregen om de pijn te verminderen. Ik vroeg aan oma of ze wilde ophouden. Er werd al meteen gestopt.
Opeens nam mijn oma mij mee naar de tijd waarin ze jong was. Toen de Eerste Wereldoorlog begon, vluchtte ze met haar ouders, haar broers en zussen uit België naar Normandië in Frankrijk, omdat er oorlog aan de grens van Frankrijk en België was. Oma liet me het als een wazig filmpje zien. Ik zag dat ze op jonge leeftijd achterop een boerenwagen zat. Ze moesten ook langs Verdun reizen. Oma Martha was zo bang en keek met angstige ogen naar een heleboel gesneuvelde soldaten, paarden en verwoeste huizen. Ik voelde haar angst. Ze bleef stil tijdens de hele reis. Ze kwam met het hele gezin ergens in Normandië aan. Een stukje verhaal werd overgeslagen want ze wilde er niet verder over praten.
Ik schrok want ik zag plotseling een gezicht van een Mariabeeld vlak voor mijn neus verschijnen. Ik zweefde rond het Mariabeeld. En daarna zweefde ik langzaam omhoog en ik zag een klein bedevaartsoord. Een kleine groep pelgrims kwam vanuit de dorpskerk en liep achter het Mariabeeld. Ik kreeg tranen in mijn ogen omdat het zo mooi was. Mijn moeder was nieuwsgierig wat ik zag, want ik was emotioneel omdat het zo mooi was om te zien. Dan nam mijn oma mij weer mee terug naar deze plek. Ik kwam langzaam naar beneden en zag twee blije gezicht van oudtante Lies en oma Martha voor mijn ogen. Ik legde mijn moeder uit wat ik zag en begreep dat de dag van Maria-Hemelvaart op 15 augustus is. Ik hoorde een stem van oma. Ze vertelde dat het Maria-Hemelvaart was en dat dit het eerste feest na het einde van de Eerste Wereldoorlog was. Het gebeurde in een dorp vlakbij Ieper in België.
Oma Martha vertelde verder dat ze door haar vader van huis was weggestuurd, omdat ze op een zaterdagavond later dan afgesproken was thuisgekomen. Ze zei dat haar vader niet makkelijk was. Ze had tegen haar vader gezegd: ‘Als ik bij je mag terugkomen, zal ik mijn broers en zusjes verzorgen’. Gelukkig vond haar vader het goed. Hij liet haar weer thuiskomen.
Opeens vertelde ze een ander verhaal. Ze ontmoette mijn opa Willem, de vader van mijn moeder. Opa had al een auto. Nadat mijn opa met oma getrouwd was, kwam hij met oma en haar zusjes mee naar Holland. Oma Martha vertelde me dat ze de schakelaar van de lampen heel bijzonder vond. Ik lachte en zag dat ze de lamp in de keuken aan en uit bleef schakelen. Langzaam zweefde ik uit dit beeld. Ik ging terug naar mijzelf.
Maar de beelden van oma Martha blijven in mijn hart.