Beloofd is beloofd
Op zaterdag 24 september 2011 werd de Werelddovendag in Rotterdam gehouden. Toen ik wakker werd, stond Gazoef, hoofdgids,al naast mijn bed. Hij zei dat ik mijn belofte moest waarmaken. Ik durfde dat niet, daarom weigerde ik het.
Ik stapte snel uit mijn bed om afstand van hem te nemen, maar het lukte niet, want hij zweefde met me mee. Gazoef legde me heel rustig uit dat ik hem moest vertrouwen. Ik vroeg of ik het een andere keer zou kunnen doen. Ik liep heel kalm de trap af naar beneden.
Gazoef had geen geduld, daarom liet hij me op de trap struikelen. Ik was kwaad op hem. Gazoef had duidelijk gezegd: ‘Beloofd is beloofd. Ga naar de Werelddovendag toe, want er zijn daar genoeg dove mensen, die je kunt helpen.’ Ik aarzelde, nam een ontbijt en dronk koffie. Toen mijn vrouw Els in de keuken kwam, legde ik haar uit dat ik naar de Werelddovendag moest. Ze keek vreemd op, want ik was niet van plan om daarnaartoe te gaan. Ik kuste haar vlug en reed snel met de auto naar Rotterdam.
Terwijl ik op de parkeerplaats aankwam, wees Gazoef me al een vrije plek aan. Ik was er door verrast. Toen ik in het gebouw kwam, leidde hij me direct naar mijn vriend Ad in de zaal. Vervolgens wees Gazoef me in de drukte, zonder fouten te maken, de goede weg naar de mensen die ik zou kunnen helpen. Maar ik had geen idee wie ik moest helpen. Ik liep achter hem aan en voelde allerlei emoties van de mensen om me heen. Dat was een nieuwe ervaring voor mij.
Gazoef vertelde me wie ze waren. Ik zei in gedachten tegen hem dat ik niet alles hoefde te weten. Ik had er moeite mee om kalm te blijven. Hij wees me een dove vrouw aan - een bekende van mij, ze heet Diane. Het is een lieve dame met een warm hart. Toen ik haar zag, kreeg ik trillingen onder mijn voeten. Diana schrok heel even van mij, want mijn gezicht stond gespannen en was bezweet.
Gazoef wees naar de lucht, en toen zag ik een vrouw op de wolken die overleden was. Tegelijk vertelde Gazoef me dat het haar moeder was. Ik begreep het en vroeg daaom aan Diana, zonder omwegen, of ik even apart met haar kon praten. Ik legde haar uit dat ik haar moeder op de wolken in de hemel zag. En dat haar moeder mij vroeg of ik haar dochter kon helpen. Diana schrok erg en het duizelde haar, maar ze stond open voor het contact met haar moeder. Ze was onder de indruk van mijn verhaal. Na rijp beraad heeft ze thuis uiteindelijk besloten dat ze een afspraak voor een reading wilde maken.
In november kwam ik bij haar thuis op bezoek. Ze had ook een zus gevraagd om te komen. Het was erg spannend, want ik wist niet wat er allemaal kon gebeuren. Toen ze me een foto van haar moeder gaf, kreeg ik direct contact met haar overleden moeder. Ik kreeg een uitleg, over hoe ze overleden was. Het klopte wel. Gazoef vroeg mij mijn ogen dicht te doen en liet mij als in een film zien hoe het kindje van Diana’s zus was overleden. Dat was wel heftig om te zien. Daarna kwam het kindje als een engeltje naar mij toe en vertelde over de gele eend op de zolder - om te bewijzen dat hij het was. Zijn moeder herkende het direct en geloofde het. Het was iets wat ik niet kon weten. Het overleden kindje wilde de moeder vergeven. </br></br>
Het was een heel mooie ervaring. De moeder vond het heel mooi. Ze waren blij dat hun overleden moeder verschenen was. Er waren zelfs tranen van emotie. Ik besefte hoe het de moeite waard was om hen te helpen. Ik zag hoe hun moeder heel mooi, stap voor stap, met de trap van de aarde naar de hemel ging.